مرور خاطرات گلنگون طی سال هایی که گذشت
*نفر اول از راست نشسته اسمش شهرامه که با تیر کمونش دوربین رو هدف گرفته و یه اخم تو نگاهش موج میزنه *نفر دوم نشسته که فیگوری زیبا گرفته و کلا ورزشکاری فکر میکنه نعمت از بچه های گل روزگار *نفر سوم که ژستشو من خیلی دوست دارم اسمش حسینه و از بچه های خوش اخلاق و سر به زیر روستاست *نفر چهارم آره همین آقا خوشتیپه که بلوز قرمز با شلوار آبی پوشیده رو میگم محسن خیلی پسر باحالیه الانم ماشالله قد و هیکلی بهم زده و یلی شده واسه خودش *نفر پنجم آره همون آقا کوچولو پیرهن سفید با شکل های عروسکی سجاد رو میگم خیلی وقته که در بین این دوستان نیست و الان جای دیگه دور از وطن زندگی می کنه ، این تصویر بر میگرده به سال ۱۳۷۱ ه.ش الان ماشالله همشون بزرگ شدن و واسه خودشون کاره ای شدن و تشکیل خونواده دادن، بغیر سجاد که مجرد تشریف داره و هنوز تشکیل خانواده نداده.
برای دیدن بقیه تصاویر به ادامه مطلب مراجعه نمائید.
نکنه خیلی دوست دارید تختش کنم نه عمرا اگه تختش کنم باید تحمل کنید 
، بگذریم ، بلاخره بعد از مدت ها دارم به وطنم گلنگون بر میگردم ، گلنگون شاید روستای بزرگی نباشه ولی روح بزرگی داره که هیچ جور نمیشه ازش دل کند و نفسش گیراست ، منم عاشق همین سادگیشم ، ایقد دلم برا گلنگون تنگ شده که اگه همین الان یکی عکس منبع آب اول ولات رو هم بهم نشون بده بغضم میترکه ، اونایی که غربت کشیدن میدونن من چی میگم ... الان از بس شادم که در پوست خودم نمیگنجم فقط دارم لحظه شماری می کنم که وقت رفتن برسه، فکر گنبد سبز امامزاده و پارک بازی کودک و مسجد و در زنگ زده ی خونه ی عموم یه لحظه رهام نمیکنه ، همه ی اینایی که گفتم برای من لطف دیگه داره و به امید همیناست که نفس میکشم ، بمیرم برای مردم مهمون نوازش که هر وقت یه مهمان روستا رو با قدومش مزین میکنه همه آرزو دارن میزبانش باشنو خاک پای مهمان رو سرمه ی چشماشون بکنن در کل جونشون در میره برا مهمان، وای که چه صفایی داره شو نشینی های گلنگون یبار تجربه کنید همیشه مشتریش میشید از خودم نمیگم فقط باید تجربش کرد، الان هم که دیگه عید شده و همه دور هم جمع اند و هرکسی هر جایی که بوده خودشو رسونده تا شادیشو با عزیزانش تو این عید الهی تقسیم بکنه، ولی دلم از یچیزی خیلی میگیره لحظه ای که نماز عید سعید فطر رو در کنار عزیزانمون میخونیم و داریم با ماه رمضان وداع میکنیم واقعا غم انگیزه ، خدا بهمون فرصت داد تا باری دیگه به خودسازی بپردازیم و افسوس این فرصت که از فرصت های ناب زندگیه داره تموم میشه و اینجا بستگی به عمل خودمون داره اونایی که خیالشون راحته و عملشون رو به نحو احسن انجام دادن مسرور و شادمانند و اونایی که خدا رو فراموش کردن غمگین و افسرده ، به حق این ماه عزیز که ما جزء صالحان باشیم و خدا از ما راضی باشد، آمین.
