سرنوشت "شوید" امسال در گلنگون

در زیر تصویری از تلمبه یکی از اهالی روستای گلنگون را مشاهده می کنید ، تقریبا ساختمان نگهداری تلمبه در سه روستای گلنگون سمل جنوبی و سمل شمالی به همین شکل طراحی شده اند،چاه آب نیز بیرون از این ساختمان قرار گرفته است، از قدیم تا کنون با همین چاه ها و این تلمبه ها حاصل و فراورده های زمینی از قبیل سبزیجات ،صیفی جات و تنباکو و دیگر محصولات به بار نشسته اند و درآمد ساکنین نیز از همین زمین ها می چرخد.

در تصویر زیر زمین آماده به کشتی را مشاهده می نمائید که قرار است در آن شوید و محصول پر فروش گلنگون کشت شود که پارسال هزینه ی آن از درآمدش بیشتر بود و به رغم پیشبینی هایی که در خصوص فروشش شده بود همگان را شوکه کرد و به قیمتی پایین تر از قیمت واقعی آن به فروش رفت،حالا امسال نیز مردم گلنگون باز ریسک کرده اند تا شاید قیمت شوید  به قیمت اولیه اش برگشته و هزینه های سال قبل را جبران کند، ماجرای کاشت شوید برای کشاورزان گلنگونی به موضوعی بحث برانگیز تبدیل شده و نگرانی های اهالی دور از انتظار نیست چراکه این محصول به کشورهای همجوار و کشورهای اروپایی اللخصوص روسیه صادر می شده که پارسال صادراتی از این محصول نداشتیم و آنها کماکان منتظرند که آیا تقاضایی از کشورهای متقاضی این محصول صورت خواهد گرفت یا خیر.

تنباکو از کشت تا برداشت به روایت تصویر

ادامه  تصاویر در ادامه مطلب...

ادامه نوشته

چه کسی به این درد ها گوش داد!!!!!

در یک محدوده ی نسبتاْ کوچک مانند منطقه ی گلنگو نِ کوچک واقع در شمال روستای گلنگون از توابع شهرستان تنگستان استان بوشهر، بیش از ۶۶ درصد از اراضی کشاورزی و تلمبه های آب چاه های کشاورزی از چرخه ی تولید خارج شده اند و به تعطیلی کشیده شده اند.این اراضی تا یاد داریم به طور مرتب و به صورت سنتی کشت می شده اند و خانواده های زیادی از آن ها ارتزاق می کرده اند.تعداد زیادی در آن جا مشغول به کار بوده اند.اما امروزه ، با این حساب،کلی آدم کشاورز از کار بی کار یا مجبور به مهاجرت شده اند.دلیل را از کشاورزان منطقه پرسیدم، گفتند: درآمد کار کشاورزی از هزینه اش کم تر شده است و به قول معرف" خرجمان از دخلمان بیش گشته". علتش را هم گران شدن سوخت،کم آبی، گران شدن قطعات یدکی تلمبه ها و افزایش هزینه ی نهاده های کشاورزی مانند: کود، سم و ... ذکر می کردند و از طرفی قیمت فروش محصولات کشاورزی هم تغییر چندانی نکرده است.

منطقه ای که در یک گوده ی بزرگ واقع شده و در این ایام سال( فصل بهار)، وقتی از بالای گوده نگاه می کردی سراسر زیبایی و سرسبزی بود، امروزه تقریباً به بیابانی خشک تبدیل شده که آه حسرت از نهاد آدم بلند می کند.اگر همین طور پیش برود، آن درصد از کشاورزان باقی مانده نیز عطای این منطقه را به لقایش خواهند بخشید.

وظیفه ی من نوشتن این مطالب و نشان دادن این زخم هاست،شاید باد به گوش آن ها که مصدر این امور هستند، برساند. و اگر اندک عرقی نسبت به کشاورزی این منطقه دارند در صدد حل مشکلات مردم برآیند. 

نویسنده علی امیرنژاد

منبع:hezardastan2008.blogfa.com