خیلی وقتا پیش میاد که تو نوشتن گم میشم و نمیدونم از کجا شروع کنم ولی به هر حال دوس دارم هر چه می نویسم از روستام باشه و خارج از این چیزی به قلم نیارم ، همیشه دوس داشتم چیزیو که حق مسلم گلنگونه رو بگم شایدم تو این راه خیلی موفق نبودم فقط دلگرمی دوستان بوده که منو تو این مسیر پر تلاطم هدایت کرده، خیلی وقتا دوس داشتم از کمبودهای ولات بنویسم از داشته ها و نداشته ها از باید ها و شاید ها از اما و اگرها از  و و و .... خیلی چیزهای دیگه که منو امثال من آرزوشو داریم، شاید تو ناز و نعمت و دور از وطن بزرگ شده باشم ولی آرزوی داشتن محیطی سرشار از امکانات و تفریحات سالم در گلنگون یکی از بزرگترین دغدغه های من در زندگی بوده و هست ،سال ۸۶ سیزدهم مهر بود که به فکر ساخت یک وبلاگ برای روستایم افتادم و اولین عنوانی که برای وبلاگم در نظر گرفتم به اسم" بچه های گلنگون استان بوشهر" نامگذاری شد. اون موقع سن و سالی نداشتم ولی از اونجایی که دلم با گلنگون بود در صدد این مهم یعنی"وبلاگ نویسی" برآمدم .خیلی وقت ها تو نوشتن  بخاطر تجربه ی کم با مشکل مواجه می شدم و دوستان دلسوزانه و با حساسیت خاصی ایراداتمو بهم گوشزد می کردند واقعا لذت بخش بود وقتی میدیدم این مساله برای گلنگونی ها به امری مهم و تاثیر گذار تبدیل شده،به جرات میتونم بگم اولین وبلاگی بود که تو سه روستا در زمینه وب نویسی روستایی به فعالیت مشغول شد که اینو یکی از افتخارات خودم می دونم،و حالا سال هاست که از اون روزا می گذره و امروز هفت ساله شدیم.اکنون زمزمه ی دلتنگی ام را به نسیم می سپارم تا به تو برساند که همیشه بیادت هستم.تولدت مبارک.