در سه روستای گلنگون و سمل چرخ می زدیم و از مشکلات اهالی خبر می گرفتیم ، چندی از برق کشی کوچه ها می نالیدن ،برخی از بی توجهی عده ای در ریخت و پاش های بی رویه زباله ها در معابر عمومی، گروهی از نبود امکانات تفریحی،عده ای هم از اختلافات فی ما بین روستاها دم می زدند،کشاورزان هم که خیل مردم روستا را متشکل می شدند از عدم رسیدگی و بی برنامگی مسئولین و نادیده گرفتن این صنف شکواییه هایی در دل داشتند، اما ما متوجه شدیم که این یک طرف قضیه بود و بارزترین مشکل خانواده ها نگرانی آنها نسبت به ایاب و ذهاب فرزندانشان درمسیر پر از مخاطره رفت به دبیرستان ها به مرکزیت اهرم و بازگشتشان به سوی روستاست،شنیدیم که پارسال هزینه های رفت و برگشت هر دانش آموز مبلغ ۶۰ هزار تومان برآورد شده بود که این میزان مبلغ توسط آموزش و پرورش شهرستان تامین می شده و جای بسی امیدواری بود که این اقدام بشر دوستانه سیری صعودی داشته باشد ولی متاسفانه بدلیل عدم همکاری آموزش و پرورش  با این دهستان به سیری نزولی دست یافتیم اگر بگوئیم عقب گرد زده ایم اجحاف در حق آموزش و پرورش شهرستان است لذا نبایستی بخاطر این موضوع دیگر فضایل آموزش و پرورش شهرستان را ندید گرفت. بنابر این انتظار می رود آموزش و پرورش کاردرست شهرستان تنگستان از اطمینان مردم دهستان گلنگون و سمل به مدارس شهرستان به مرکزیت اهرم حمایت های لازم را بعمل آورند و از بار سنگین این هزینه ها بر دوش خانواده های کم درآمد بکاهند، امیدوارم دهیاران و شورای سه روستای گلنگون و سمل شمالی و جنوبی با خواندن این مطلب دلسوزانه در صدد رفع این معضل برایند.